Hoe Lidl erin slaagt om alle moderne vrouwen te beledigen
Vorige week zat ik in de auto naar de radio te luisteren, toen ik op weg was naar een etentje waar ik zelf voor zou betalen. Terloops voelde ik nog eens door mijn recent gecoiffeerde kapsel, waarvoor ik de kapster met mijn eigen centen betaald heb. Mijn kapster is een hardwerkende vrouw die met haar eigen geld de dagelijkse uitgaven en de extra’s betaalt. Aangekomen op de plaats van bestemming, zoek ik mijn gsm in mijn handtas die ik mezelf een poosje geleden cadeau heb gedaan. Ik stap uit, en zet mijn voet die in een fraai vormgegeven enkellaarsje met hoge hak zit, op de grond. Enkellaarsjes waar ik zelf voor betaald heb. Zit ik hier nu op te scheppen met al mijn verworvenheden? Dat is niet echt de bedoeling. Ik weet dat ik geluk heb dat ik in West-Europa ben geboren, heb mogen genieten van goed Belgisch onderwijs, en de kans heb gekregen om een job uit te oefenen die ik heel graag doe. Wat ik ook weet is dat ik in mijn eigen levensonderhoud voorzie, en ook luxueuze extraatjes zelf financier. Laat me eventjes duidelijk stellen dat ik me bewust ben van de geprivilegieerde situatie waarin ik en de meeste van mijn kennissen zich bevinden, waardoor het ook mogelijk is om financieel vrij te zijn. Maar goed, de tekst die je hierboven niet gelezen hebt is de volgende:
Vorige week zat ik in de auto naar de radio te luisteren, toen ik op weg was naar een etentje dat mijn man voor mij moest betalen. Terloops voelde ik nog eens door mijn recent gecoiffeerde kapsel, dat ik verkregen heb doordat mijn man de kapster heeft betaald. Mijn kapster is op haar beurt een vrouw die al de extraatjes van haar man krijgt, ondanks het feit dat ze zelf een prima inkomen heeft. Aangekomen op de plaats van bestemming, zoek ik mijn gsm in mijn handtas die ik na lang zagen van mijn man heb gekregen. Ik stap uit, en zet mijn voet die in een fraai vormgegeven enkellaarsje met hoge hak zit, op de grond . Al goed dat mijn man voor die laarsjes betaald heeft.
Gelukkig zullen er slechts weinig mensen zijn die de cursieve tekst moeten onderschrijven. Tenzij je een ‘trophy wife’ bent natuurlijk. Een artikel over de trophy wife vind je hier. Maar laten we dit fenomeen nu eventjes buiten beschouwing laten. Toch denkt supermarktketen Lidl dat het bon ton is om te veronderstellen dat de man voor alle extraatjes hoort op te draaien. Wat heeft de Lidl hier nu mee te maken? Toen ik in de auto naar de radio zat te luisteren, op weg naar dat etentje waar ik zelf voor zou betalen, hoorde ik een reclamespot van Lidl. Hoe die letterlijk ging weet ik niet meer, maar hij ging ongeveer zo: “een mooie vrouw is duur, dus je kan maar beter wat centen besparen met de goedkope producten van Lidl. Want een zelf geplukt boeketje is niet goed genoeg voor mevrouw, neen, dat moet een duur boeket zijn. Beste man, zorg dat je je dure vrouw kunt blijven onderhouden, en profiteer van de aanbiedingen van Lidl.” Mijn mond –subtiel opgemaakt met een mooie lipstick die ik zelf betaald heb- viel open van verbazing. Ik dacht eerst dat het om te lachen was, en dat er nog iets op ging volgen in de trant van “deze week gaan we met Lidl zestig jaar terug in de tijd”, maar dat was niet zo.
Lidl zal vast wel beseft hebben dat deze reclame nogal controversieel is, en hoopt misschien dat er daarom over gepraat wordt. Tja, slechte reclame is ook reclame zeker. Maar toch kan ik niet zomaar mijn schouders ophalen. Dit vind ik erg denigrerend tegenover alle vrouwen die hard werken om de eindjes aan elkaar te knopen, of (indien de situatie dit toelaat) om hun eigen extraatjes en uitspattingen te financieren. Natuurlijk is het leuk om eens een cadeautje te krijgen of in te watten gelegd te worden. Maar geldt dit niet voor iedereen? Het is zo fout om vrouwen voor te stellen als wezens die hun man op kosten jagen met al hun decadente excessen.
Dus Lidl, dat een mooie vrouw geld kost, daar kan ik nog gedeeltelijk inkomen. Hoewel dit ook afhankelijk is hoe je schoonheid definieert. Jezelf extra mooi maken met modieuze of luxueuze extraatjes kost inderdaad geld. Maar een mooie vrouw die ook nog eens verstandig is, zal je hiermee niet kunnen kopen. Een verstandige vrouw zorgt ervoor dat ze haar extraatjes zelf kan betalen.
Goh, proficiat met je betalende job, en wij huisvrouwen dan?
Dag Ellen, het is helemaal niet mijn bedoeling om huismannen of huisvrouwen te beledigen. Ik vind de reclame seksistisch omdat die ervan uitgaat dat het sowieso de man is die moet opdraaien voor alle extraatjes die de vrouw wilt.
“Gelukkig zullen er slechts weinig mensen zijn die de cursieve tekst moeten onderschrijven. Tenzij je een ‘trophy wife’ bent natuurlijk.”
Dag Haydée, ik begrijp zeker jouw – terechte – kritiek op deze reclame, maar ik denk dat bovenstaande zinnen veel te kort door de bocht gaan, om niet te zeggen, even beledigend zijn als de reclame in kwestie. Ik zou gerust op sommige dagen de cursieve tekst kunnen onderschrijven, ben geen trophy wife (allesbehalve) en ga zelf ook werken. Ik begrijp wat je wil zeggen, maar vind het spijtig dat je in het proces een andere groep vrouwen (en mannen) bekritiseert voor hun keuzes.
Dag Hannelore, bedankt voor de feedback. Dit stukje is natuurlijk wat overdreven, en is inderdaad niet het punt dat ik wil maken met de tekst. Ik neem je tip mee voor in de toekomst, want dit is zeker niet de boodschap die ik wil brengen met dit stuk.
(spot, niet sport)
Je kan het altijd aankaarten bij de Jury voor Ethische Praktijken in de reclame: http://www.jep.be/nl. Jiska heeft in het verleden via die jury een reclamespot van swiffer aangekaart (waarin de vrouw moest kuisen terwijl de man lekker op de zetel hing). De jury oordeelde dat die seksistisch was, en de sport hebben ze toen van de buis moeten halen. Op zijn minst laat het de makers van zulke reclames nadenken over de boodschappen die ze de wereld in zenden.
Dag Jelle, bedankt voor je comment en de verwijzing naar JEP. Ik heb het klachtenformulier ingevuld!