Een masterproef schrijven over een onderwerp dat je niet interesseert?

Laatst was ik op het forum van NaNoWriMo aan het lezen. NaNoWriMo is een afkorting voor ‘National Novel Writing Month’ en is een website waarop schrijvers hun vooruitgang in hun boek kunnen tracken, mekaar kunnen aanmoedigen, en ideeën kunnen uitwisselen. Zo is er een challenge om in één maand tijd 50 000 woorden te schrijven aan je eerste boekversie. Op het forum las ik de vraag ‘Should you write an idea/a concept that does not interest you?’ De auteur vraagt zich dus af of het wel verstandig is om een idee uit te werken waar hij weinig affiniteit mee heeft. Bijvoorbeeld omdat het past in het verhaal, of omdat lezers het misschien leuk zullen vinden om te lezen.

De meeste schrijvers die antwoordden op deze vraag raden aan om het niet te doen. Eén iemand schrijft: “Writing and finishing an idea that interests and motivates you is already hard enough, to the point that many people are not able to do it”. Ik zou het eigenlijk niet beter kunnen zeggen. Zelfs als je wél gepassioneerd bent door een onderwerp, is het al een grote prestatie om dit neer te schrijven in een goed stuk tekst.

Ik heb al meerdere jaren masterproefstudenten begeleid (zowel tijdens mijn doctoraat als begeleider, als tijdens mijn post-doc jaren als promotor), en veel studenten komen vroeg of laat een motivatiedip tegen. Dat is niet erg. Vaak is het onderdeel van het leerproces om die impasse te doorbreken, en er weer vollenbak tegenaan te gaan. Doorzettingsvermogen is een waardevolle competentie die in het bijzonder wordt getest bij het schrijven van een bachelor- of masterproef.

Maar alsjeblieft, maak het jezelf niet moeilijker dan het al is. Kies voor een onderwerp waar je warm van wordt. Een onderwerp waarvan je denkt: “ja, dat is nu eens echt belangrijk! Daar wil ik mijn schouders onderzetten!” Je komt ongetwijfeld nog op een punt waarbij je het liefst van al geen woord meer over je onderwerp wil horen, en je iedereen die vraagt hoe het met je thesis is een vuile blik toewerpt. Zorg er op zijn minst voor dat je enthousiasme kan kelderen van een startpunt dat hoog genoeg is. Dan kan je zelfs op het laagste punt jezelf nog aanzetten om toch weer dat onderwerp op te pakken, en jezelf op te peppen om je werk verder te zetten. Eens je dat moeilijkste punt gepasseerd bent, komt alles weer goed. Je komt tot een doorbraak in je onderzoek, krijgt een waardevol inzicht, krijgt goede feedback, en je bent weer vertrokken. En op het einde zal je zo trots zijn op je werk.

Slaagt het onderwerp er niet in om jou gemoed te beroeren? Laat het je Siberisch koud of een vraag al dan niet beantwoord wordt? Kies dan niet ‘voor het gemak’ voor een onderwerp of een promotor. Omdat je nonkel gespecialiseerd is in een onderwerp en je bij hem te rade kan gaan bijvoorbeeld. Of omdat die ene prof zo toegankelijk en grappig is op Twitter. Als er bij de lijst van onderwerpen niks staat waar je enthousiast van wordt, bedenk dan zelf een onderwerp en klop bij een promotor aan. Je kans op slagen stijgt meteen spectaculair. Want de motivatiedip die de enthousiaste student staat te wachten, staat ook jou te wachten. Alleen komt die waarschijnlijk veel vroeger, en kom je hem misschien niet meer te boven. En dan is alle moeite die je in het onderwerp stak verloren. Kies dus liever van bij de start voor een onderwerp dat je werkelijk boeit.

Waarover schreef jij jouw bachelor- of masterproef? En ben je de gevreesde motivatiedip tegengekomen?

Bron afbeelding: Unsplash