7
jul
2017
Schoenenkeuze

De dag waarop ik spijt had van mijn schoenenkeuze

Wie mijn blog leest, zou kunnen vermoeden dat ik altijd met veel flair hooggehakt naar het werk ga. Ik help jullie eventjes uit de droom. Ik verkies soms comfortabel plat schoeisel boven mijn geliefde pumps. En heel soms zijn er zelfs dagen waarop ik mijn pumps vervloek. Eén van mijn grootste missers speelde zich een paar jaar geleden af in de industriezone van Brugge.

Ik had een hele zomer als hostess en animator gewerkt, toen ik op een septemberdag telefoon kreeg van het uitzendkantoor. Of ik twee dagen als ondersteunende kracht wou werken bij de voorbereiding van een congres in Brugge? Zeker, een kolfje naar mijn hand. Het zou vooral om administratieve en praktische taken gaan. Toen ik de ochtend van de eerste dag mijn outfit uitkoos, twijfelde ik niet lang. Een paarse rok met bloemen en strik ronde de taille zou het worden, gecombineerd met zwarte pumps van bescheiden hakhoogte. Daar kon ik toch niks verkeerd mee doen?

Voor dag en dauw stond ik op de parking van het bedrijf. Was ik hier wel op de juiste plaats? Het zag er nogal ‘industrieel’ uit. Een groot magazijn stond op de plaats waar ik kantoren van eventmanagers had verwacht. Voor wie Brugge kent: het was schuin tegenover de ‘Libidos-erotheek’ op de Gaston Roelandtsstraat. Dit herinner ik me nog goed, omdat één van mijn collega’s na de werkdag geheel onverschillig voor de blikken van zijn werkmakkers de straat overstak, en de winkel binnendrentelde. Toen ik het bedrijf binnenwandelde (het bedrijf waar ik moest werken, niet de Libidos-erotheek), werd ik al lachend begroet door de coördinator van de zogenaamde ‘administratieve en praktische taken’. “Ga je daarin werken?” vroeg hij ongelovig. Tja, veel andere keus had ik niet.

Lees ook: stijlvol op het werk met veiligheidsschoenen voor dames

Mijn taak van die dag was om in een groot magazijn dozen op geleverde paletten open te maken, de producten op verschillende plaatsen in het magazijn uit te pakken en uit te stallen, en congreszakken te vullen met de uitgestalde producten. Mijn collega’s waren enkele mannen en één vrouw, allen gekleed in fleece en jeans en praktische veilige wandelschoenen. Zij waren duidelijk beter op de hoogte van de opdracht. Nadat het zware werk van het uitpakken beëindigd was, en ik de eerste blaren voelde opkomen, startten we met het rondlopen en vullen van de congreszakjes. Het systeem was zo dat je een congreszakje nam, het hele magazijn rondwandelde, en bij elke ‘statie’ een product nam om in het zakje te stoppen. Ik zeg bewust ‘statie’, want voor mij had het veel weg van de lijdensweg van Christus. En Christus viel een eerste keer. Neen hoor, vallen deed ik niet. Opvallen daarentegen…

“Haha, is dat eigenlijk gemakkelijk met die schoenen?” vroeg een collega. “Valt wel mee,” loog ik. Mijn trots verhinderde me om te vervallen in een klaagzang en huilend om blarenpleisters te vragen. “Het ziet er anders helemaal niet praktisch uit,” vervolgde hij, al lachend zijn collega’s aanstotend. Goed, nu ging ik me zeker niet laten kennen. Als ik dan toch als een Barbie moest rondlopen, dan kon ik evengoed haar lachende pokerface overnemen. Mijn voeten waren aan het einde van de dag volledig beurs, hadden op verschillende plaatsen blaren, en waren op bepaalde punten tot bloedens toe kapot geschuurd.

De dag waarop ik die pumps kocht, had de vriendelijke winkeljuffrouw in de Torfs me nochtans verzekerd dat zij ze de hele dag pijnloos kon dragen op haar werk. Waarschijnlijk zag haar takenpakket er net iets anders uit dan de mijne, op dat goddeloze Brugse industrieterrein.

Mijn gebeden werden dan toch verhoord, want de tweede dag werd ik naar een bureau geleid waar ik samen met anderen deelnemerslijsten moest aanleggen, en die koppelen aan de juiste workshops. Het maken van stickers en die op de juiste stapel leggen, paste beter bij hoe ik de taakomschrijving van die tweedaagse had begrepen. Toch had ik de tweede dag voor de zekerheid platte schoenen aangedaan, die mijn blarenpleisters subtiel aan het oog onttrokken.

Zo zie je maar, zelfs de grootste liefhebbers van pumps moeten af en toe hun nederlaag toegeven. Pumps zijn niet altijd de beste keuze, zeker niet als de taakomschrijving afwijkt van wat je in gedachten had. Heb jij ooit de bal misgeslagen bij het kiezen van je schoenen voor een werkdag? Laat het gerust weten in een reactie. Weten dat je niet alleen bent, verlicht al de helft van de pijn.

Schoenenkeuze

Bron afbeelding: Pixabay

 

You may also like

Bloggen
Ben ik gestopt met bloggen?
dertig jaar
Is 30 jaar worden moeilijk?
2020
In 2020 heb ik kruimels van tafel opgeveegd
hoe is mama zijn echt?
1 jaar mama zijn: hoe is het écht?
Sneakers of hakken
Sneakers of hakken? Deze keuze maken we deze herfst
Fietsen door de bomen in Limburg
Een update: hoe heb ik de tijd in mijn verlof besteed?

Leave a Reply

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.