16
mrt
2021
dertig jaar

Is 30 jaar worden moeilijk?

In januari werd ik 30 jaar. Hoera! Een vraag die ik heel vaak kreeg was of ik 30 worden niet moeilijk vond. En dan werd er niet gedoeld op het gebrek aan uitbundige feestelijkheden door het coronavirus. Dertig jaar worden is voor veel mensen een beladen gebeurtenis. Het lijkt alsof dit de overgang is tussen de jeugd en de onbezonnen jaren enerzijds, en de zware en met verantwoordelijkheden beladen jaren anderzijds.

Vroeger zag ik het zelf misschien ook zo. Toen ik 20 jaar werd dacht ik dat ik 30 worden heel moeilijk zou vinden. Want dat was toch ‘best oud’, en bovendien gaat het vaak gepaard met de eerste tekenen van fysiek ouder worden. Dat leek me als relatief ijdele 20-jarige een moeilijk gegeven.

De confrontatie met de spiegel

In de realiteit voelt het voor mij volledig anders. Ik vond 30 worden helemaal niet moeilijk. Ik voel me zoveel beter in mijn vel dan tien jaar geleden. Ja, zelfs mooier. Ik heb zoveel respect gekregen voor mijn lichaam, en de zaken die het heeft moeten overwinnen. Ik kan nu in de spiegel kijken en mezelf oprecht graag zien. Dat kon ik niet toen ik 20 was. Ik focuste dan op de dingen die in mijn ogen beter konden. Kon die buik niet nóg platter en gespierder? (spoiler alert: neen). Nu stel ik me die vraag zelfs niet meer. Ik kijk al uit naar bikiniweer.

Dertig worden was voor mij dus zeker niet het moment om een hekel te krijgen aan hoe ik eruit zie. Dertig worden was wél een gebeurtenis die aanzette tot reflectie.

Bucket list?

Ergens voelt 30 wel als de leeftijd waarop je vanalles al moet gedaan hebben. Voor de grap googelde ik eens bucketlists van ’30 dingen die je moet gedaan hebben voor je 30 wordt’. Ik verwachtte ergens om er stress door te krijgen (zoveel gemist!), maar de waarheid is dat er vaak een goede reden is waarom je bepaalde dingen niet hebt gedaan tegen je dertigste. Het past helemaal niet bij mij om mijn haar in een gekke kleur te verven. En ik wil me helemaal niet lamzuipen en vier volslagen vreemden op één avond kussen. En dat is voor mij nog een voordeel aan dertig worden: je weet wie je bent en hebt daar helemaal vrede mee.

Lees ook: stop de bucketlist-mentaliteit: niets moet

Daarbij aanleunend: je weet tegen je dertigste wat je belangrijk vindt in het leven. En dat is een grote houvast als je je eigen leven kritisch onder de loep neemt. Want dat heb ik wel gedaan toen ik 30 werd. Als je dertig bent ben je oud genoeg om al heel wat bepalende levenskeuzes te hebben gemaakt. Maar je bent ook nog jong genoeg om op bepaalde vlakken te kunnen bijsturen. De meeste mensen die 30 worden erg moeilijk vinden, liggen in de knoop met één van de grote levenskeuzes: relaties, kinderen, carrière, woonst. Het goede nieuws is dat veel mogelijk is en dat veel van die keuzes nog kunnen bijgestuurd worden als blijkt dat je een kapitale fout hebt gemaakt. Ik doel hier uiteraard op opnieuw studeren, je beroepsloopbaan wijzigen en van woonplaats veranderen. Een andere relatiekeuze maken kan ook, al gaat hier al meer leed mee gepaard. En je kan alleen beslissen om alsnog wél voor kinderen te gaan, niet omgekeerd. Maar toch, het is allemaal wat minder vanzelfsprekend dan toen je twintig was, en alles nog mogelijk leek.

Later is nu

Begin de twintig had ik een bepaald beeld over hoe het ‘later’ zou zijn. Ik zag een bepaalde carrière voor mij, ik zou hopelijk getrouwd zijn met mijn jeugdliefde, ik zou misschien kinderen hebben, ik zou in een fijn huis wonen,… En plots is later nu. Dat is wel wat confronterend, maar het hoeft niet per se negatief te zijn.

Dat ik dertig worden niet moeilijk vond, heeft wellicht te maken met het feit dat veel van mijn gehoopte scenario’s werkelijkheid zijn geworden. Ik heb het geluk gehad dat ik een interessante en afwisselende carrière kon uitbouwen, ik ben getrouwd met een schat van een man (jawel, die jeugdliefde), ik heb een prachtig lief zoontje, en ik ben erg blij met mijn woonst. Als ik het zo neerschrijf lijkt het wel te mooi om waar te zijn. Maar andere zaken zijn dan weer helemaal niet zoals ik had gehoopt of gedacht. En dat doet met momenten pijn. Dertig worden is een mooie oefening in dankbaar zijn voor wat je hebt, actiepunten bepalen voor wat je niet hebt maar wel wilt, en aanvaarden van de zaken die je niet (meer) kunt veranderen.

Wordt het alleen maar beter?

Er zijn ongetwijfeld zaken die moeilijker en zwaarder worden als je ouder wordt. Maar over het algemeen genomen vind ik mijn leven altijd beter dan vijf jaar ervoor. Er komt misschien wel een punt waarop dit niet meer zo is. Als dit zo is, hoop ik dat dit nog zeer ver in de toekomst ligt. ‘The best is yet to come’ is een veel fijnere gedachte dan ‘het hoogtepunt hebben we nu wel gehad.’

Hoe kijk jij aan tegen je dertigste verjaardag? Vind/vond je dit een moeilijke leeftijd?

You may also like

Bloggen
Ben ik gestopt met bloggen?
2020
In 2020 heb ik kruimels van tafel opgeveegd
hoe is mama zijn echt?
1 jaar mama zijn: hoe is het écht?
Fietsen door de bomen in Limburg
Een update: hoe heb ik de tijd in mijn verlof besteed?
Doctoraatsverdediging
Mijn doctoraatsverdediging: hoe ik me die dag echt voelde
werken met baby die niet doorslaapt
Werken met baby die niet doorslaapt

2 Responses

  1. Wat heb je er een mooi artikel van gemaakt, mij boeit leeftijd ook echt niks.
    Ik voel mezelf namelijk helemaal geen 28, wel met de dingen waar we moeten in zitten en die erbij horen op die leeftijd. Maar niet van och ik wil echt geen 30 worden!!

    1. Haydée

      Nee, ik heb de laatste jaren ook nooit gedacht dat ik geen 30 wilde worden. Gelukkig, want je kunt het toch niet vertragen door het niet te willen. 😀

Leave a Reply

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.