Zo saboteer je zonder het te weten je eigen carrière
Jezelf dwarsbomen, je eigen prestaties in een slecht daglicht plaatsen, jezelf op een negatieve manier doen opvallen… Niemand zou er bewust voor kiezen, en toch is dit precies wat veel mensen op de werkvloer doen.
Kampioen in het uitvergroten van tekortkomingen
Vooral vrouwen zijn kampioen in het uitvergroten van hun eigen tekortkomingen. Dit is namelijk iets wat meisjes vaker wordt aangeleerd dan jongens. Van meisjes wordt minder verwacht dat ze voor zichzelf opkomen in discussies, maar wordt eerder ‘meegaand’ gedrag aangemoedigd. Meisjes moeten lief zijn, niemand anders beschuldigen, en als het moet zelfs de schuld op zichzelf nemen. Het Christelijk verhaal van de kruisiging als zelfopoffering teneinde de zonden van de mensheid te dragen, dient als extreme illustratie voor jonge kinderen. Hoewel het hier een manspersoon betreft, is dit bij uitstek gedrag dat bij meisjes aangemoedigd wordt. Niet het kruisigen voor alle duidelijkheid. Ik heb het over het op zich nemen van de schuld.
Stop met het uitvergroten van je fouten
Hoe onschuldig het ook lijkt om meisjes duidelijk te maken dat ze de gemoederen moeten laten bedaren, en “sorry” moeten zeggen, zo gevaarlijk wordt het als dit het belangrijkste gedragsrepertoire van vrouwen wordt.
Lees ook: waarom het oké is om geen lief meisje te zijn
Hiermee wil ik niet zeggen dat meisjes en vrouwen vanaf nu schuimbekkend in het rond moeten slaan, en hun eigen aandeel in een probleem onder de mat moeten vegen. Je moet gewoon je eigen fouten niet groter maken dan ze zijn.
Ik heb het geluk gehad een bijzonder goede leerkracht te hebben gehad in het vierde leerjaar. Zij heeft me de ogen geopend over hoe wij met onze communicatie onze prestaties tot hun recht kunnen laten komen, of compleet de grond in kunnen boren. Op een dag kwam een klasgenote haar vertellen dat ze haar huiswerk wel had gemaakt, maar het had vergeten mee te brengen naar school. Toen zei de leerkracht: “Heel goed ! Je hebt eerst gezegd dat je het huiswerk gemaakt hebt, en dat is het belangrijkste. Daarna zei je “maar ik heb het vergeten mee te brengen.” De volgende keer kan je zeggen: “ik heb mijn huiswerk gemaakt, én ik ben het vergeten mee te brengen.” Hoor je welk verschil dat maakt?”
En inderdaad, hoe we communiceren over onze tekortkomingen en fouten maakt een groot verschil.
Zo stop je met het uitvergroten van je fouten
1. Besef dat iedereen fouten maakt
Als je een fout gemaakt hebt, ben je vaak zo sterk op jezelf gefocust dat je helemaal vergeet dat anderen het ook doen. En vaak ook! Iedereen maakt fouten, jij bent echt niet het gebarsten potje in de prestigieuze keramiekfabriek. Als je beseft dat je net als een ander bent, dan realiseer je je dat die ene fout geen gigantische uitzondering is waar je extra veel nadruk op moet leggen.
Stop met nadruk te leggen op die fout, het is zeker niet speciaal of uitzonderlijk.
2. Ga de fout niet krampachtig verstoppen
Een fout maken is niet leuk, en dat communiceren aan anderen is al helemaal geen pretje. Een fout toegeven maakt ons kwetsbaar, en dat is een positie waarin we doorgaans niet graag verkeren op het werk. Daarom gaan sommige mensen hun fouten krampachtig verstoppen.
Hoe contra-intuïtief het ook klinkt: een fout verbergen maakt hem net zichtbaarder. Want de kans bestaat dat de fout toch aan de oppervlakte komt. En je zal net zien dat datgene wat je absoluut wilt verbergen net datgene is waar anderen naar vragen of bedenkingen bij hebben. En dan wordt niet alleen je fout duidelijk, dan wordt ook duidelijk dat je dat hebt proberen te verstoppen. Het gevolg is dat mensen die fout net béter gaan onthouden en er meer waarde aan gaan hechten. Je vergroot de fout dus eigenlijk ongewild uit. Mocht je meteen open gecommuniceerd hebben, zou er lang niet zoveel aandacht aan besteed worden.
3. Herleid de fout tot de juiste proporties
Voor jezelf lijkt een fout misschien groot, net omdat de fout in je eigen ogen zo saillant is. Maak eens de volgende oefening: noem 5 vakken die deel uitmaakten van je opleiding. De kans is groot dat je één of meerdere vakken opnoemde waar je niet goed in was of waar je voor gebuisd was. Nochtans is dit niet in proportie met je volledige curriculum. Neen, je hebt proportioneel te veel aandacht gegeven aan de ‘slechte’ vakken. Omdat de negatieve zaken ons zo in het oog springen, hechten we er onnodig veel belang aan. Zo werkt dit ook met fouten. Dit mechanisme zorgt ervoor dat we de fout onnodig groot gaan voorstellen.
Probeer nu eens objectief te kijken naar de fout. Is dit werkelijk zo belangrijk? En is dit allesbepalend geweest voor een minder resultaat? Neen, dat project is niet misgelopen omdat je die ene taak op een verkeerd moment hebt uitgevoerd. Dat project is misschien wel misgelopen omdat de planning onrealistisch was, en de volgorde van de geplande taken niet overeen kwam met de praktische mogelijkheden om die volgorde aan te houden. En ja, daarom heb je die taak misschien niet op het meest optimale moment uitgevoerd. Maar dit is niet de kernoorzaak van het mislukken van het project. En wie zegt trouwens dat dit project mislukt is? Het beoogde eindresultaat is misschien niet bereikt, maar wie weet zijn er wel waardevolle tussenproducten, contacten of procedures verkregen?
Kortom; bekijk eens het totale plaatje, en probeer jouw fout tot de juiste proporties te herleiden.
4. Stop met fouten uit het verleden op te rakelen
Nog een klassieker is het oprakelen van fouten waar niemand nog aan denkt. Vrouwen hebben typisch het talent om hun eigen gedrag onder een vergrootglas te leggen, en de negatieve zaken vervolgens voor eeuwig in het geheugen te bewaren. Het is al erg genoeg dat we onszelf voortdurend opzadelen met al die onnodige ballast, dat we anderen hier vervolgens niet extra mee moeten belasten. Waarom herhaal je telkens dat je hoopt dat je deze keer niet je tekst vergeet tijdens een voorstelling? Of waarom is het nodig om je gesprekspartner eraan te herinneren dat je hem de vorige keer met een verkeerde naam hebt aangesproken? De kans is groot dat de ander dit zelfs niet meer weet. Tot nu, want jij hebt je net als facebook gedragen die af en toe beschamende herinneringen oprakelt. “Op deze dag…”
5. Formuleer het als een leerkans
Een fout is niet het einde van de wereld. Tenzij je per ongeluk een zware kernoorlog ontketent. Vooropgesteld dat dit niet het geval is, kan een fout net een kans zijn om jezelf of een procedure te verbeteren. Stel je voor dat je slecht materiaal hebt gekozen om een product te maken. Dan kan je zeggen: “ik heb het product verknald door een slecht materiaal te kiezen.” Maar je kan ook zeggen: “het maken van dit eindproduct heeft aangetoond dat we in de toekomst extra aandacht moeten hebben voor de kwaliteit van het gekozen materiaal.” Zie je, een fout is niet het einde van de wereld. Het is net het begin van een betere toekomst.
Lees ook: leerrijke feedback of onnodige negativiteit? Zo herken je het verschil.
6. Benadruk ook wat er wél goed is gegaan.
Om met een positieve noot te eindigen: het is niet zwart-wit. Benadruk ook wat er wél goed is gegaan. Misschien heb je iets wel binnen de deadline afgerond? Misschien is de klant heel tevreden? Misschien ben je binnen het beoogde budget gebleven? Zelfs als het eindproduct niet is wat het moest zijn, kunnen er nog andere waardevolle zaken uitgehaald worden. Kan je niks bedenken? Lees dan nog eens het punt ‘tot de juiste proporties herleiden’.
Conclusie
Ondanks dat meisjes van jongs af aan wordt aangeleerd om de fout op zich te nemen, is het voor je carrière verstandiger om je fouten niet uit te vergroten. Fouten maken mag, erover communiceren moet zelfs, maar maak het niet groter dan het is.
Bron afbeelding: Pixabay