Thuiswerken met een baby: theorie versus praktijk

06 apr 2020

Tijdens deze corona ‘lockdown light’ moet iedereen die thuis kan werken, dit ook effectief doen. Ik behoor tot de gelukkigen die hun werk gerust vanuit de veiligheid van hun eigen huiskamer kunnen regelen. Mijn diepste respect voor iedereen die daarbuiten het land draaiende houdt. Mijn uitgebreidere bedankbrief kan je ook op Work in Heels terugvinden.

Ik werk al jaren geregeld van thuis uit. De combinatie kantoor- en thuiswerk voelt voor mij heel goed, omdat ik zo optimaal productief blijf, mijn contacten met collega’s onderhoud, en over het algemeen een gevoel van autonomie en controle heb over mijn werk en hoe ik dit indeel. Toen ik begin dit jaar terug aan de slag ging na mijn moederschapsrust, bleek de mogelijkheid van thuiswerk ook een redding te zijn om twee halftijdse jobs te kunnen combineren met een baby. Ik weet eerlijk waar niet hoe ik het anders gered zou hebben, rekening houdende dat mijn werkplaatsen respectievelijk 50 en 100 km van mijn huis verwijderd zijn.

Lees ook: efficiënt thuiswerken: 6 onmisbare tips die je productiviteit doen pieken

Maar goed, hoe bedreven ik anders ook ben in thuiswerk, nu liggen de kaarten toch anders. De hoofdreden is dat ik nu naast mijn fulltime job als werknemer ook fulltime met mijn baby thuis ben. Zonder crèche en occasionele helpende handen is het heel moeilijk om het werk rond te krijgen. Ik voel me ook voortdurend verscheurd door die twee taken. Vraagt mijn baby alle aandacht, dan voel ik mij een waardeloze werknemer. En ben ik even volledig gefocust op mijn werk, dan voel ik me al snel tekort schieten als moeder.

Gelukkig is er ook veel begrip. Veel mensen zijn nu aan het werk met de kinderen thuis. Ouders maken dagschema’s, nemen de rol van leerkracht aan, beantwoorden mails tussen het verwisselen van pampers,… Toch merk ik zelf dat zelfs in deze moeilijke tijden er al snel weer een overstap naar ‘business as usual’ plaatsvindt. De gekkigheid heeft lang genoeg geduurd, we willen weer zo snel mogelijk over naar de orde van de dag. Ik hoor van veel mensen dat de ‘neem je tijd!’-berichten zijn vervangen door ‘maak je tijd?’-berichten.

Daarom dacht ik dat het een goed idee was om eens een eerlijke inkijk te geven in de dagelijkse gang van zaken tijdens een thuiswerkdag met baby tijdens deze corona-crisis.

5u – 7u

Theorie: we genieten van een heerlijke onverstoorde slaap.

Praktijk: de baby wordt voor de vierde keer deze nacht wakker, en heeft geen zin meer om te slapen. Mijn man maakt zich klaar voor zijn werk (dat hij niet thuis kan doen).

7u – 9u

Theorie: we maken ons klaar voor een productieve en fijne dag, te starten met een evenwichtig ontbijt. Iedereen heeft zijn kleren aan, en om 9u zijn we klaar om aan het werk te beginnen.

Praktijk: ik val toch nog voor een uurtje in slaap na een uitputtende nacht, nadat de baby genoeg heeft gedronken, geknuffeld, of wat er ook nodig was. Daarna loop ik snel naar beneden om melk over mijn cornflakes te gieten, check ik mijn mails, en laad ik snel de vaatwas uit voor de baby wakker wordt.

9u – 11u

Theorie: de baby ligt vrolijk op zijn speelmat, terwijl ik de belangrijkste werktaken voor die dag methodisch afwerk.

Praktijk: de baby is boos, heeft dorst, wil in mijn armen zitten, wil rondgedragen worden, wil naar de kat kijken, de kat is boos, wil eten, wil toch geen eten, wil naar buiten, wil toch niet naar buiten. De baby zijn ogen worden zwaar, ik leg hem in zijn park, en begin als een gek verder te schrijven aan het boekhoofdstuk dat gisteren af had moeten zijn. Met wat geluk kan ik een uur werken, maar de baby is na een kwartier alweer wakker. Ik realiseer me dat ik nog niet aangekleed ben, en trek snel iets deftigs aan terwijl ik mijn baby aan het lachen maak.

11u – 12u

Theorie: middagpauze. Ik geef de baby zijn groentepapje, en doe snel en efficiënt wat huishoudelijk werk.

Praktijk: ik maak de baby zijn groentepapje, terwijl ik halfslachtig de keuken probeer op te ruimen. Ik geef de baby zijn verse groentepapje, terwijl ik snel de nieuwsupdates check. Dan voel ik me schuldig omdat ik met mijn telefoon bezig ben, en concentreer ik me volledig op zijn groentepapje. De ontplofte keuken blijft halfslachtig opgeruimd.

12u – 15u

Theorie: de baby doet zijn middagdutje, en ik ga verder met mijn werk.

Praktijk: ik krijg een alarmerend bericht van een vriendin, en bel een kwartier lang terwijl ik probeer te verhinderen dat mijn kledij wordt ondergespogen met eerder genoemd groentepapje. Ik leg de baby op de mat, terwijl ik probeer verder te werken aan het boekhoofdstuk. De baby is niet blij. Ik troost de baby, en draag hem naar zijn bedje voor zijn middagdutje. De baby heeft geen zin in een middagdutje. Ik geef de baby nog wat melk, en panikeer ondertussen over een mail die binnenkomt met de dringende vraag om een powerpoint te maken met de belangrijkste resultaten van een analyse die ik vorig jaar gedaan heb, om te kunnen tonen op een virtuele vergadering. Ik probeer de baby opnieuw in zijn bedje te leggen, deze keer wil hij wel slapen. Verscheurd door de keuze tussen mijn boekhoofdstuk en de powerpoint met analyses, voel ik me plots wat slapjes. Ik realiseer me dat ik nog niet gegeten heb, en ga op zoek naar mijn verlepte cornflakes in de ondertussen bruin geworden melk. Ik werk noch mijn boekhoofdstuk af, noch maak ik de powerpoint. In plaats daarvan lees ik suggesties voor verbetering van mijn vorig boekhoofdstuk, en realiseer ik me dat de analyses toch op een andere vraag betrekking hadden, en ik dus eigenlijk opnieuw moet beginnen. De baby wordt wakker.

15u – 17u

Theorie: ik doe een wandeling met de baby om mijn hoofd leeg te maken. Daarna geef ik hem een fruithapje, en ga ik nog voor een uurtje aan het werk.

Praktijk: ik doe een wandeling met de baby om mijn hoofd leeg te maken. Een paar straten verder weent de baby, en moet ik naar huis terugkeren om hem melk te geven. Ik vertrek voor een tweede keer voor mijn wandeling met de baby om mijn hoofd leeg te maken. Onderweg overvalt me een triest gevoel, doordat ik niet even kan langsgaan voor een kop thee bij familie of een vriendin. Ik keer terug voor een fruithapje, en eet zelf de rest van de fruitpap op omdat ik behalve de cornflakes nog niks gegeten heb.

17u – 19u

Theorie: mijn man komt thuis, we zorgen samen voor de baby, en maken samen eten.

Praktijk: ik ben opgelucht als mijn man thuiskomt, zodat ik nog even kan werken. Dan voel ik me schuldig omdat ik opgelucht ben. Terwijl mijn man de baby entertaint, realiseer ik me dat ik rammel van de honger, en beslis ik om toch maar eerst eten te maken. We eten samen, en even genieten we van dit gelukkig gezinsmomentje.

19u – 21u

Theorie: de baby krijgt een bad, en gaat slapen. Wij genieten van een rustig avondje thuis.

Praktijk: we dansen met de baby, wij discussiëren over wanneer we opnieuw naar de winkel moeten, de baby krijgt een bad, wij vragen ons af wanneer we tijd zullen hebben om naar De Mol te kijken, en we vragen ons ook af hoe het in godsnaam alweer 21u is.

21u – 1u

Theorie: we maken ons stilaan klaar voor de nacht, leggen alles klaar voor de volgende dag, en kijken vertederd naar onze baby die vast van plan is om heel de nacht te slapen.

Praktijk: we kijken vertederd naar onze baby, en het kan ons bijna niet schelen dat hij ons nog verschillende keren zal wakker maken de komende nacht. Ik neem mijn laptop er nog even bij om te werken aan dat boekhoofdstuk nu de rust in huis teruggekeerd is. Dan lees ik een artikel over een zorgvuldig bewaakte work-life balance, en neem ik me voor om het de volgende dag beter te doen. Maar dan herinner ik me dat ik me ook al had voorgenomen om minder veeleisend te zijn voor mezelf, en vergeet ik mijn vorige voornemen.

Kortom, thuiswerken met een baby is een wervelwind van chaos, stress, mooie momenten, schuldgevoelens, en de wetenschap dat je het beste van jezelf geeft in deze moeilijke periode.