Een schommel voor alle moeders

Er staat een schommel in mijn buurt. Als niks lijkt te helpen, en al het voeden, verzorgen, wiegen, en troosten tevergeefs is, dan wandel ik naar de schommel met mijn baby. Soms lijkt het gehuil mijn schedel in tweeën te splijten. Dan is er nog steeds de schommel als we ten einde raad zijn.

Ik heb meer dan alleen de schommel. Ik wandel naar de schommel met de babydrager die ik van een dierbare vriendin te leen kreeg. Zijn kleine lijfje dicht en geruststellend tegen mij aan gevlijd. De cadans van mijn stappen brengt hem tot rust. Tegen dat ik op het speeltuintje ben aangekomen is het ergste huilen gepasseerd. Dan ga ik op de schommel zitten. Plots verandert de cadans van mijn stappen in een heerlijk zweven. Het duurt nooit lang vooraleer de oogjes zwaar worden en dichtvallen.

En dan kom ik zelf ook tot rust. Het gewieg van de schommel, het gekwetter van de vogels, het ruisen van de bomen, de ademhaling van mijn zoontje tegen mijn borst. Ik kijk omhoog en zie het groene bladerdek afgetekend tegen de hemel. Ik voel de spanning wegebben, en denk aan hoe vrouwen al duizenden jaren op eenzelfde manier rust zoeken. Hun baby dragend, hun vermoeide lichamen wiegend.

Als we lang genoeg geschommeld hebben wandel ik naar huis. De straten zijn verlaten, het is het tijdstip waarop de kindjes uit de buurt hun badje krijgen en gaan slapen. Dan denk ik aan de vrouwen die hun kindje geen badje kunnen geven omdat er van hun huis of gezin niks meer overblijft. Er is geen moment in je leven waarop je meer in verbinding staat met vrouwen over heel de wereld en doorheen de tijd als het moment waarop je een baby in je armen sluit. Waarop je de pijn van een moederhart zo kan voorstellen, en waarop je de kracht voelt van moederliefde.

Ik denk aan mijn overgrootmoeder die zoveel jaren geleden door de straten van Brugge wandelde, en onder veel hardere omstandigheden dan ikzelf een kindje grootbracht. Hoe sterk moet zij geweest zijn. Want ik heb het al moeilijk gehad met onze lieve ‘huilbaby’, en dat onder de ideale omstandigheden van een warm huis in letterlijke en figuurlijke betekenis.

Voor alle moeders hoop ik op zo’n schommel in de buurt. Op een onderhouden speelpleintje twee straten verder, aan een oude boom in de tuin, in een park in de grootstad, tussen de brokstukken van je leven, in een bos op een rustplek,… Dat alle ouders met hun grote en kleine zorgen zich even gedragen kunnen voelen.

Photo by Matthew Bornhorst on Unsplash