Ik ben doctor!

Op 24 april 2019 verdedigde ik mijn doctoraatsproefschrift, wat na afloop resulteerde in het verkrijgen van de titel ‘doctor in de onderwijswetenschappen’. Ik ben daar bijzonder trots op, omdat het de bekroning is na jaren onderzoek doen. Ik werkte vier jaar op een onderzoeksproject rond de effectiviteit van geïntegreerde STEM (Science, Technology, Engineering, and Mathematics) in het secundair onderwijs, en schreef daarover een proefschrift met de titel ‘Educating engaged and competent students for STEM. Effects of integrated STEM education’. Sinds die mooie aprildag mag ik mezelf dus ‘doctor De Loof’ noemen, al ga ik me natuurlijk niet plots zo beginnen voorstellen op feestjes. Het klinkt nogal gewichtig als ik het zo schrijf, maar voor mij betekent het vooral dat ik met voldoening kan terugkijken op een ongelofelijk boeiende periode.

Mijn doctoraatsproefschrift! Het ‘boekje’ waar ik zolang aan werkte.

Een cadeau voor het leven

Een doctoraat schrijven is een grote uitdaging, en ik heb ontzettend veel bijgeleerd door aan dit traject te beginnen. Enerzijds heb ik inhoudelijk veel bijgeleerd en mezelf verder bekwaamd in het opzetten van wetenschappelijk onderzoek. Maar daarnaast groei je er ook van als persoon. Ik heb inzichten vergaard en heb mezelf op een manier kunnen ontwikkelen die anders waarschijnlijk pas veel later (of niet?) in mijn leven aan bod waren gekomen. Daarom koester ik die ervaring als een cadeau voor het leven. Ik ben enorm dankbaar dat ik deze kans heb gekregen, en zou het meteen opnieuw doen mocht ik met alles wat ik weet die keuze opnieuw moeten maken.

Toch uitdagend

Toch is een doctoraatstraject niet alleen een opeenstapeling van ongelofelijke kansen en succesvolle verwezenlijkingen. Het vergt ook wat van je als persoon. Je moet bezitten over flink wat doorzettingsvermogen, zelfregulatievaardigheden, en je moet kunnen omgaan met tegenslagen. En hoewel ik heel wat weekendjes achter de laptop heb doorgebracht, en verschillende keren gevloekt heb toen (weeral) een paper afgewezen werd voor publicatie, was het toch allemaal de moeite waard.

Lees ook: wat moet je doen als je je doctoraat beu bent als koude pap?

Tijdens de doctoraatsverdediging beantwoordde ik de vragen van de jury.

Niet gewoon een job, niet gewoon een studie

Een belangrijke reden waarom een doctoraat zowel veel voldoening kan geven alsook vrij pittig kan zijn, is omdat het onder je huid gaat kruipen. Een doctoraatstraject is niet hetzelfde als een job, en het is ook niet hetzelfde als een studie. Je wilt het beste van jezelf geven, zoals je voor een job zou doen, maar tegelijk is het ook heel erg gekoppeld aan een persoonlijk falen of slagen, zoals je in een studie kan ervaren. Een succeservaring is dus zowel een professionele verwezenlijking, als een persoonlijke overwinning. Helaas voelt een mislukking (hoe klein ook) ook meteen zowel als een professionele tegenslag als een persoonlijk falen. Dit mag je niet té dicht laten komen. Bij mij hielp het al veel om dit gewoon in te zien. De combinatie job/studie heeft natuurlijk ook de fantastische eigenschap dat je de verantwoordelijkheden en financiële voordelen van een job kan combineren met de vrijheid en ontwikkelingsmogelijkheden van een studie. Zei ik al dat het echt allemaal de moeite waard is?

Lees ook: de 3 grootste voordelen aan doctoreren

En nu: genieten!

Ondertussen is mijn promotieviering al meer dan twee maanden achter de rug, en heb ik wat kunnen genieten van het idee dit hoofdstuk tot een succesvol einde gebracht te hebben. Ik heb hier jarenlang hard voor gewerkt, en kan nu echt de voldoening ervaren van het idee dat alles in een mooi afgerond werkstuk is gegoten. Mijn boek met persoonlijke boodschappen van de doctoraatsjury heeft een plek gekregen in mijn werkkamer, de lieve teksten van collega’s staan uit, en de leuke kaartjes en cadeautjes herinneren me aan die ultraspannende maar erg bijzondere dag. De laatste tijd heb ik nogal wat te vieren, en ik knijp in mijn handjes dat dit me allemaal gegund is.

Lees ook: mijn wondermooie nieuws: baby op komst!

Na mijn doctoraatsverdediging. Met mijn man én met babybuikje.