Nog één keer omkijken

Je kijkt telkens nog eens om.

Na het afscheid wandel je weg, nog eens over je schouder kijkend.

Zwaai je nog? Blaas je hartjes op het raam?

Wij zijn mensen die het niet laten kunnen.

Nog één keer om te kijken. Zie je me nog – graag?

 

We zien onszelf dan door de ogen van de ander.

Voelen de blik onze rug strelen.

Kijk je naar me – om?

 

Ga je me missen?

Kijk je naar me – uit?

 

In dat afscheid zit zoveel verscholen.

Zijn we even weer kind.

Ben ik genoeg – geweest?

 

Kwetsuren die ouder zijn dan onszelf,

dekken we zachtjes toe.

Met nog één keer om te kijken.

Nog eens zwaaien.

Loslaten en vasthouden.

 

Ik zie je lopen. Ik zie je graag.

Je bent genoeg, het hart is vol.