Mijn Nokia c1: het fossiel
Zes jaar geleden kocht ik een Nokia c1. Dit was toen al lang geen blits nieuw model meer, want de meeste mensen hadden al een smartphone. Ik besloot bewust om terug te grijpen naar een eenvoudig model, want deze Nokia had zelfs minder functionaliteiten dan mijn vorig exemplaar. Mijn Nokia c1 en ik maakten samen al veel mee. Hij draagt dan ook de littekens van een echte oud-strijder. De talloze keren dat hij van de trap gestuiterd is en alle losse onderdelen in het rond vlogen, waren nooit aanleiding om mij in de steek te laten. Trouw startte hij steeds opnieuw op. Ondertussen is het plastiek tussen de toetsen losgekomen, en zijn niet alle letters even scherp af te lezen. Maar hij dient me nog steeds zonder mopperen.
Mijn online leven: geen fossiel
Waarom zou iemand in hemelsnaam zo halsstarrig blijven vasthouden aan gedateerde technologie? Ik ben geen fossiel, en ben volop actief op verschillende social media. Het bewijs kan je zien op het Facebook-, Instagram-, en Pinterest-account van Work in Heels. Ik houd me overigens niet ver van elke vorm van technologie. Ik heb een iPad waar ik alles mee kan doen wat ik wil, en breng heel veel tijd door voor het scherm van mijn laptop. Te veel tijd. En daar gaat het hem nu net om.
De aantrekkingskracht van een beeldscherm
Voor mijn job ben ik heel vaak aan het werk met mijn laptop. Ik zit dus al vaak voor een beeldscherm. Daarnaast houd ik ook van sociale media, en ik bekijk dit meer dan me lief is. Soms betrap ik mezelf er zelfs op dat ik doelloos op social media rondhang als ik me eventjes verveel of als ik geen zin heb om aan een taak te beginnen. Mijn conclusie was dat ik al genoeg ‘online’ actief ben. Wanneer ik niet aan het werk ben, en wanneer ik niet bewust met social media bezig ben, kies ik ervoor om ‘offline’ te zijn. Moest ik dan een smartphone binnen handbereik hebben, is de verleiding toch groot om mijn aandacht hierop te richten. En dat wil ik niet.
Als ik op straat loop, op de trein wacht, of van een koffie geniet, wil ik actief aanwezig zijn in mijn omgeving. Dingen in me opnemen, dagdromen, ideeën vormgeven… Dit is enorm waardevol voor mij. Mijn beste ideeën krijg ik als ik zogenaamd doelloos ergens sta te wachten, of zonder afleiding op weg ben. Daarnaast geniet ik ook veel meer van mijn uitjes, de mensen rondom mij en mijn omgeving als ik niet in beslag genomen word door andere dingen. Die smartphone zou een te grote aantrekkingskracht op mij uitoefenen, en dat zou jammer zijn.
De voordelen van een oude gsm
Geen smartphone hebben betekent niet alleen dat je geen compulsieve neiging hebt om je social media te checken, het heeft ook nog tal van andere voordelen. Ik heb bijvoorbeeld geen last van WhatsApp-groepjes. De laatste maanden hoor ik veel mensen klagen over deze groepjes. WhatsApp zou onnoemelijk veel aandacht vragen, en de meldingen komen voortdurend binnen. Vaak zijn het dan nog conversaties die je niet eens wilt volgen. Daar heb ik geen last van, met mijn Nokia c1. Daarnaast gaat mijn trouwe metgezel gemakkelijk twee weken mee zonder dat ik de batterij moet opladen. Geen batterij meer tijdens dat ene cruciale telefoontje? Het zal mij niet snel overkomen. En zoals ik al zei: deze telefoon is niet kapot te krijgen. De frustratie van een gebarsten scherm ken ik niet, en ik trek geen grimas als de telefoon toevallig uit mijn handen glipt.
Lees ook: aan deze zaken spendeer ik met plezier mijn geld… en aan deze helemaal niet!
Mijn oude trouwe Nokia c1
Wat ik soms mis
Zijn er dan niks dan voordelen aan het hebben van een oude gsm? Soms vind ik het wel jammer dat ik niet altijd een camera bij me heb. Ik heb dan wel mijn iPad en mijn fototoestel, maar die heb ik niet altijd bij me. Aan de andere kant is het ook wel fijn dat je echt volledig op kan gaan in de ervaring, zonder je te moeten concentreren op een foto of filmpje. Op een feestje film ik niet, ik dans. Een ander nadeel is dat je niet altijd je persoonlijke gps bij je hebt. Ik geef toe, google maps is bijzonder handig. Wat ik doe om dit te compenseren, is op voorhand uitzoeken waar ik moet zijn. Meestal leer ik de kaart uit het hoofd, en dat zorgt er op zijn beurt weer voor dat ik me vrij goed in een stad kan oriënteren. En o ja, nog een nadeel: sommige smartphone-hoesjes zien er enig uit. Die heb ik dus niet. Maar mijn schoenen mogen er ook best wezen.
Wou jij soms dat je een oude telefoon had? Of zou je niet meer zonder je smartphone kunnen? Of heb je net als mij nog een oude Nokia? Laat het weten in een reactie!