Afgelopen weekend was het ‘Vlaamse Havendag’, en ik bezocht samen met Bram de haven van Gent. Daarbij was ook een boottocht gepland waarbij we uitleg kregen over de havenactiviteiten die in Gent plaatsvinden. We kregen toelichting bij de producten die er worden opgeslagen, de verschillende bedrijven die er gevestigd zijn, en de manier waarop producten worden opgeslagen.
Vloeistoffen worden in cilinders of bolvormige tanks opgeslagen, zand ligt gewoon op een hoop, en producten die in ‘bulk’ worden verkocht zoals graan worden in silo’s opgeslagen. De gids was al een jaartje ouder, en heel goed op de hoogte van heel het havengebeuren. Hij fleurde zijn verhaal op met anekdotes, en maakte af en toe een grappige opmerking. Tijdens zijn verhaal over de verschillende opslagvormen vertelde hij ook dat het ‘uitgieten’ van sommige grondstoffen voor vervuiling en stof in de omgeving zorgt. Hij zei: “de dames die in de buurt van de haven wonen zullen dit wel weten: als ze de was ophangen, voelt dit stug aan door het graanstof. En als de dames gaan strijken wordt het nog erger, want dan plakken de lakens aan elkaar alsof ze met lijm aan elkaar zijn vastgemaakt.”
Het verontrustende vond ik niet dat een man van 70 jaar ervan uitgaat dat het per definitie de dames zijn die de was en de strijk doen, het verontrustende was dat niemand reageerde of zelfs met de wenkbrauwen trok. Heel de boot zat gezapig naar het verhaal te luisteren en te knikken, zonder mekaar eens aan te stoten of een blik van verstandhouding uit te wisselen. Blijkbaar was ik de enige die uiterlijk enige vorm van verontwaardiging toonde.
Lees ook: mannen moeten stoppen met ‘helpen’ in het huishouden
Dit deed me beseffen dat er inderdaad nog veel gezinnen zijn waarin het als vanzelfsprekend wordt beschouwd dat het de vrouw haar taak is om zich te ontfermen over de was en de strijk. Zelfs in Vlaanderen in 2017 lijkt dit een wetmatigheid die even onwrikbaar is als de wet van de communicerende vaten. Waar de was is, is een vrouw. Ik verkeerde eventjes in de illusie dat veel gezinnen een flexibele en niet genderstereotype rolverdeling hadden, misschien omdat de meeste van mijn vrienden en collega’s zo de taken in het huishouden verdelen. Maar die illusie wordt blijkbaar snel doorprikt als je eventjes op een boot in een Vlaamse haven stapt.
Lees ook: steeds meer kinderen naar de crèche doordat vaders blijven werken
Hoe komt dat toch dat deze evolutie zo traag gaat? Waarom leggen zoveel mensen, jong en oud zich neer bij zo’n disfunctionele en beperkende rolverdeling? Waarom is dit nog steeds de normaalste zaak van de wereld? Ik hoop dat de verdeling van huishoudelijke taken in snel tempo evolueert, zodat binnenkort de klachten over graanstof op lakens niet meer alleen van vrouwen komen.
Photo by Caspar Rubin on Unsplash