Waarom slimme vrouwen geen lief vinden + waarom dit compleet absurd is

Een tijdje geleden zag ik een filmpje waarin Dimitri Mortelmans (professor Sociale Wetenschappen aan Universiteit Antwerpen) uitlegde wat van belang is op de zogeheten ‘partnermarkt’ bij het kiezen van een partner. Verschillende factoren bepalen of je als een aantrekkelijke partner wordt gezien. Onder andere opleidingsniveau en inkomen spelen een rol. Hoe hoger je opleidingsniveau (en dus bijgevolg ook vaak inkomen), hoe aantrekkelijker je bent op de partnermarkt.

Slimme vrouwen vinden geen lief

En tóch vinden hoogopgeleide vrouwen niet zo makkelijk een partner. Tijdens de hogere studies is er nog een groot aanbod van potentiële partners, maar eens je de 25 gepasseerd bent wordt dit aanbod al kleiner. Maar als je een relatief hoog inkomen hebt, blijf je toch aantrekkelijk als potentiële partner? Ja, maar dat geldt dus niet als je een vrouw bent die op mannen valt.

Mannen hebben blijkbaar een voorkeur voor vrouwen die minder dan zijzelf verdienen. Dus als je je als vrouw in het hogere inkomenssegment bevindt, dan heb je veel minder keus aan mannen die nóg meer verdienen. Aha, dat verklaart dus waarom ik verschillende aantrekkelijke, grappige en intelligente vrouwen ken die toch niet zo makkelijk een geschikte partner vinden.

Lees ook: Single ladies, dit wens ik jullie graag toe

Maar is het niet vreemd dat mannen een sterke voorkeur hebben voor vrouwen die minder verdienen of vrouwen die minder hoog opgeleid zijn? Want als je in simpele rekenkundige termen denkt, zou je veronderstellen dat hoe vermogender je partner is, hoe beter je eigen financiële situatie ervoor staat. Toch is het niet zo simpel.

Het relatieve inkomen

Ik herinner me uit een les sociologie dat niet alleen het totaal gezinsinkomen van belang is, maar ook je eigen aandeel hierin. Een groter aandeel in het gezinsinkomen brengt meer invloed met zich mee, ook al verdien je in absolute termen minder. Een man die €1500 netto verdient en een relatie heeft met een vrouw die €1100 netto verdient zal zich ‘invloedrijker’ voelen dan de man die €1900 netto verdient en een relatie heeft met een vrouw die €2300 netto verdient.

Is geld verdienen typisch mannelijk?

Maar er speelt ook nog iets anders mee. Het traditionele kostwinnersmodel waarin de man voor het hoofdinkomen zorgt, en de vrouw de zorgtaken op zich neemt, laat zijn invloed nog steeds voelen. Ook al evolueren we steeds meer naar een maatschappij waarin inkomst- en taakverdeling los staat van ons geslacht, de normen van het traditionele kostwinnersmodel worden nog maar al te vaak als de gouden standaard gezien. Veel mannen zien het daarom als ‘mannelijk’ om geld te verdienen, en voelen zich gefaald in hun mannelijkheid als ze hierin niet tegen hun vrouw kunnen opboksen. Een vrouw die hoog opgeleid is en meer geld verdient wordt daarom als een bedreiging gezien voor de mannelijkheid, en er wordt daarom gezocht naar een relatie-alternatief dat het ego meer spaart. Bij een vrouw die minder verdient voelen deze mannen zich mannelijker.

Ik vind gespierde armen iets typisch mannelijk en hoge hakken iets typisch vrouwelijk, maar geld kan zowel met die armen als op die schoenen verdiend worden.

En dit is eigenlijk compleet absurd. Want wat is mannelijkheid en wat is vrouwelijkheid? Ik vind gespierde armen bijvoorbeeld iets typisch mannelijk en hoge hakken iets typisch vrouwelijk, maar geld kan zowel met die armen als op die schoenen verdiend worden. Trouwens, als je van zin bent om als vrouw een serieuze krachttraining te doen, of als man op hakken wilt wandelen, ga gerust je gang. Maar hoeveel geld je op het einde van de maand op je rekening kan bijschrijven heeft toch helemaal niks van doen met hoe mannelijk of hoe vrouwelijk je bent?

Ik stel voor om geld vanaf nu op dezelfde mannelijk-vrouwelijk-connotatielijn als tandpasta te plaatsen. Hé, wie legt er ’s morgens meer tandpasta op de tandenborstel? Jij of je vrouw?

Photo by Dane Deaner on Unsplash