Mag je leren schoenen dragen als vegetariër? – Waarom we gelukkig allemaal hypocrieten zijn

Ik ben vegetariër, maar ik ben niet zuiver tot op de graat. Dit mag je gerust letterlijk nemen, want ik eet eigenlijk toch vis. Geen echte vegetariër dus, eerder een pescotariër. Daarnaast ben ik ook de trotse eigenares van een mooi arsenaal aan schoenen. Die zijn bijna allemaal uit leer gemaakt, al trek ik een grimas bij de gedachte dat ik een biefstuk zou moeten eten. Jawel lieve lezer, het leven van de schrijfster van deze carrièreblog is doorspekt met hypocrisie. Ik gebruik het woord doorspekt, maar geef mij alstublieft alleen eieren bij het ontbijt.

Als ik zo stilsta bij mijn eigen leven, doe ik een heleboel dingen die eigenlijk hypocriet zijn.

• Ik eet geen vlees, maar ik ben wel een visliefhebber.
• Ik eet geen vlees, maar mijn schoenen zijn meestal van leer.
• Mijn handtassen trouwens ook.
• Ik doneer geld aan de ‘turtle hatchery’, maar koop nog in winkels die te veel producten in plastiek verpakken. Verpakkingen die vaak in de oceaan terechtkomen.
• Ik spoor anderen aan om ook vaker de fiets te nemen, maar boek een vliegticket voor mijn volgende vakantie. Ik compenseer dit wel via GreenSeat (zie: dit artikel), maar niet vliegen zou natuurlijk nog beter zijn.
• Ik wil dat er duurzamer met kledij wordt omgesprongen en dat de werkomstandigheden van de textielarbeiders verbeteren, maar kan dat bloesje in de H&M niet laten liggen. “’t Is mijn kleur, en ’t is nog in solden ook.”
• Ik koop fruit binnen het seizoen, maar kan niet weerstaan aan enkele exotische vruchten die nu eenmaal niet inheems groeien.

Als ik het zo oplijst, lijk ik wel een onmens. Toch ben ik oprecht bezorgd om dierenwelzijn en het milieu. Ik eet geen vlees uit ecologische redenen en vind het vreselijk als dieren afzien. De beelden waarop varkens mishandeld werden in het slachthuis in Tielt, heb ik bewust niet bekeken. Wel heb ik de talrijke reacties gevolgd die er op de dierenmishandeling kwamen. Het deed me deugd te lezen dat zoveel mensen verontwaardigd waren. Blijkbaar worden steeds meer mensen gevoelig voor onnodig en onrechtvaardig dierenleed. Naast de talrijke verontwaardigde reacties las ik ook een aantal reacties van zogenoemde moraalridders: “je eet vlees, dan moet je ook niet klagen dat er dieren voor sterven.” “Als je geen vegetariër bent heb je geen recht van spreken.”

Deze stellingen doen uitschijnen dat je als een halve heilige door het leven moet gaan vooraleer je ergens commentaar op mag leveren. Als alleen vegetariërs of veganisten hun afschuw mogen uiten over dierenmishandeling, zou het geroep helaas niet zo sterk klinken. En de dieren zijn daar het grootste slachtoffer van.

Het is waar, we eten met zijn allen te veel vlees. En zeker, het is niet nodig om dagelijks je portie vlees binnen te spelen. Maar als we op korte termijn iets willen veranderen aan onze ecologische voetafdruk of aan het dierenleed, dan kunnen we het ons niet veroorloven om in zwart-wit-termen te denken. Het is niet alles of niets. Het is mogelijk om gewoon veel minder vlees te eten, en de dieren die geslacht worden op een pijnloze en waardige manier in onze voedselketen te laten terechtkomen.

Ik kan als vegetariër (euh, pescotariër) perfect samenleven met iemand die wel vlees eet. Thuis eten we eigenlijk nooit vlees, maar op restaurant bestelt mijn man wel eens een steak, en hij geniet er dan dubbel en dik van. Minder vlees eten, en bewuster vlees eten, is volgens mij al een grote stap in de goede richting.

Je kan stellen dat het hypocriet is om op te komen voor dierenrechten, maar toch vlees te eten. En je kan stellen dat ik hypocriet ben doordat ik geen vlees eet, maar toch leren schoenen draag. Maar het is niet omdat je bewust voor iets kiest om de wereld beter te maken, dat je dan maar meteen ‘all the way’ moet gaan, of dat je anders een onmens bent. Ik werd bijvoorbeeld ooit eens bekritiseerd door een tafelgenoot op restaurant omdat ik scampi bestelde. Ik moest mij verantwoorden voor mijn keuze tegenover iemand die smakelijk haar hamburger aan het verorberen was. Je kan blijkbaar geen gedeeltelijke inspanning leveren. Maar daar ben ik helemaal niet mee akkoord. Wat is het alternatief? Je nergens nog iets van aantrekken?

We zijn allemaal hypocrieten. Gelukkig maar!

Ik heb duizend keer liever dat mensen bewust bepaalde keuzes maken in hun leven, die soms wat tegenstrijdig zijn, dan dat niemand nog ergens een bal om geeft. Geef mij dan maar die hypocrisie. Het is beter om met kleine stapjes vooruit te gaan, dan helemaal stil te blijven staan.

Bron afbeelding: https://pixabay.com/en/users/ATDSPHOTO-1158659/