5
mei
2017
Moeder met kind in supermanpak

Waarom we het allemaal goed gedaan hebben

Aan alle vrouwen met kinderen: proficiat! Aan alle vrouwen zonder kinderen: ook proficiat! Het zou zowaar een zinnetje kunnen zijn van meneer de burgemeester uit Samson en Gert. Maar vandaag roep ik deze frase luid en enthousiast op sociale en minder sociale media. Als je vandaag telefoon krijgt van mij, weet je hoe laat het is.

Als ik door mijn facebook-feed scrol, zie ik hoe langer hoe meer vertederende babyfoto’s van vrienden verschijnen. Ik kan ook niet weerstaan aan die vrolijke lachjes, en grote fonkelende kijkers, en reageer niet zelden met een ‘like’ of een andere reactie. Baby’s doen mijn hart sneller smelten dan een zonnige dag mijn coupe dame blanche tot een romig soepje reduceert. Leve de baby’s! Al moeten we niet gaan overdrijven, want we zijn al met genoeg.

Tussen alle lieve en hartverwarmende reacties op zulke foto’s zie ik soms ook vreemde reacties: “goed gedaan meid,” “nu ben je compleet,” of “moeder zijn is het hoogste wat je kan bereiken.” Ik krijg altijd jeuk van dergelijke reacties. Laatst zag ik weer een reactie in het genre van “goed gedaan, mooie prestatie,” en ik voelde de jeuk opkomen in mijn nek. Het verspreidde zich via mijn schouders, en tintelde verder doorheen mijn armen tot het mijn vingers bereikte. Mijn vingers begonnen zo te jeuken dat ik een stapeltje post-its beetgreep, met grote letters “Goed Gedaan!!!” neerpootte, en de gele briefjes op de bureaus van mijn fantastische bureaugenoten plakte.

Want wat hebben mijn collega’s het goed gedaan! Wat dan? Gewoon, een zinvol leven leiden, werken om hun dromen te bereiken, zich inzetten voor anderen… En geen kinderen hebben. Dat is toch ook goed gedaan? Er is geen enkele gezinssamenstelling superieur aan een andere. Onderschat trouwens ook niet hoeveel toewijding het vraagt om juist geen kinderen te krijgen. Ik zou graag mijn ‘Goed Gedaan!!!’-post-its aan alle kinderloze vrouwen wereldwijd uitdelen. Want die krijgen in mijn ogen veel te weinig appreciatie voor wat ze bijdragen aan de maatschappij. Bij deze: een virtuele post-it. Goed gedaan!

Keuze Kinderen

Soms wordt er gedaan alsof een kind krijgen de grootste prestatie is die je als vrouw kan bereiken. Akkoord, ik heb veel bewondering voor vrouwen met kinderen. Maar ik heb evenveel bewondering voor vrouwen zonder kinderen. En waarom zeggen we eigenlijk niet dat het vaderschap het summum is wat een man kan bereiken in zijn leven? Neen, daar legt de maatschappij plots andere prioriteiten. Waarom mogen we niet elk onze eigen prioriteiten kiezen, en daar evenveel appreciatie voor krijgen? Een vrouw die veel voldoening haalt uit haar carrière en daar al haar pijlen op richt is een harteloze bitch, en een man die zijn gezin op de eerste plaats zet is een doetje. Geen van beiden krijgt een ‘goed gedaan’. Ik heb nog wat post-its over, kom ze maar halen.

Het artikel over Amal Clooney van Elle Nederland, legt volgens mij precies de vinger op de wonde: “de bejubeling van moederschap door de maatschappij gaat voorbij aan het feit dat vrouwen meer zijn en meer kunnen, en impliceert stilletjes dat het voornaamste doel van vrouwen niet is de wereld te veranderen.” Inderdaad, het moederschap kan een heel zinvolle invulling zijn van het leven, maar het is zeker niet de enige zinvolle invulling. In mijn artikel over interesse tonen in het leven van een vrouw zonder kinderen, hekelde ik al het feit dat vrouwen volop gereduceerd worden tot hun biologische mogelijkheid om kinderen te krijgen. Niemand verdient dit. Niet de vrouwen met kinderen die soms ongewild vereenzelvigd worden met hun rol als moeder, en niet de vrouwen zonder kinderen die hun kans om erkenning te krijgen (nog) niet gegrepen hebben.

Een deel van je genen reproduceren in een nieuwe levensvorm is niet de grootste prestatie die je als mens kan bereiken, laat staan dat het de vrouw op een sacrale manier zou vervolledigen. Let wel, ik begrijp heel goed dat dit voor veel mensen één van de grootste hartenwensen is die in vervulling kan gaan, en dat dit voor die particuliere personen wel het hoogtepunt in hun leven kan zijn. Wat ik met mijn stelling bedoel is dat de mens in het algemeen niet meteen een zinvoller bestaan leidt als die een nageslacht heeft voortgebracht. Een kindje het leven schenken is een hele mooie en bijzondere gebeurtenis, maar het is niet per se beter dan het alternatief.

Keuze Kinderen

Bron afbeelding: Unsplash

You may also like

De beste kraamcadeaus
Wat zijn goede kraamcadeaus?
Sokken stoppen
Waarom het feministisch is om je eigen sokken te stoppen
Lachende vrouw
De te aanwezige vrouw
Genieten moederschap
Ik geniet niet altijd van het moederschap
Borstvoeding - hiertegen moeten vrouwen vechten
Borstvoeding geven: hiertegen moeten vrouwen nog steeds vechten
Doorslapen
Het doorslapen van je kindje vieren: het doorslaapfeestje

28 Responses

  1. Jan

    Fijne kijk op de zaak Haydée, en zeker waar. Ieder zijn leven, en hopelijk kan ieder dat zo zinvol inrichten als hij zelf wil. De nuance die ik er wel bij wil leggen is dat het hebben van een kind (of meerdere van die dingen) mij wel een ander mens heeft gemaakt. De verantwoordelijkheid van het hebben van nageslacht vind ik toch wel behoorlijk. (niet dat iedereen die verantwoordelijkheid ten volle neemt, … maar toch). Tot die ukkies 18 zijn ben ik er wel voor aansprakelijk. En bovendien zou ik ze graag opvoeden tot aangename medeburgers… Dat ‘klusje’ krijgt dan toch een andere prioriteit dan een loopbaan, zeker als je beide hebt. Is kinderen hebben het hoogst haalbare? Nee. Is het het meest na te streven doel? Verre van. Maar het heeft toch een eigen soort dimensie om de kans te hebben een mens van zo nabij te mogen begeleiden en vormen tot wat hij of zij worden zal. Hopelijk kunnen we deze blog nog eens bespreken als ze 18 zijn. I’ll keep you posted 🙂

    1. Haydée

      Dag Jan, super leuk dat je een comment achterlaat! Wat je schrijft kan ik me zeker inbeelden. Het lijkt me inderdaad een proces dat je als mens kan veranderen, en een extra dimensie aan je leven geeft. Het vormen en begeleiden van een andere persoon lijkt mij één van de mooiste en meest boeiende dingen aan het ouderschap. Groetjes, Haydée

  2. Silke

    Fantastische post en helemaal mee eens!
    De afgelopen maanden kreeg een aantal opmerkingen die ook mijn tenen deden krullen:
    – ‘Stel dat je geen kinderen hebt, ben je dan niet bang om later alleen te vallen?’
    – ‘Jullie zijn financieel stabiel, getrouwd en hebben de perfecte leeftijd. Wij dachten dat jullie snel aan kinderen zouden beginnen.’
    De redenen waarom mensen wel of (nog) geen kinderen hebben, zijn sowieso uiteenlopend. Wanneer het om een bewuste beslissing gaat, dan zijn beide opties even moedig en verdienen ze evenveel respect.

    1. Haydée

      Silke, dit is zo herkenbaar! Wij krijgen van tijd tot tijd identieke opmerkingen. In zulke opmerkingen schuilt er een waardeoordeel, en net dat vind ik zo jammer. Wat jij hier schrijft verwoordt perfect wat ik bedoel.

  3. Een heel mooi en goed onderbouwt artikel. Zelf ben ik bewust kinderloos om meerdere redenen, ik respecteer de mensen met kinderen om me heen, maar heb lang moeten vechten voor de acceptatie van andere dat IK geen kinderen vind passen binnen mijn leven.
    Iedereen maakt de keuze die bij zijn leven past ongeacht leeftijd, geslacht of verdere achtergrond. Je probeert te maken van je leven, wat jij ervan wilt maken. Probeer je dromen na te streven, als dat moederschap is, ga er dan voor, is het een carrière, ga er dan voor, maar niet om wat de rest wil dat je doet met je leven.

    1. Haydée

      Dag Bianca, groot gelijk heb je! Iedereen mag zijn eigen dromen nastreven, en eigenlijk zou je aan anderen helemaal geen verantwoording moeten afleggen. Groetjes, Haydée

  4. Gek hè, dat feminisme een vies woord is tegenwoordig. Eigenlijk zou iedereen feminist moeten zijn toch, wie wil nou niet gelijke kansen en gelijke behandeling voor iedereen, ongeacht geslacht, huidskleur, leeftijd, handicap.
    Gek ook, dat je afgerekend wordt op je keuze voor wel of geen kinderen, dat de traditionele rollenpatronen nog steeds als hoogst haalbare worden gezien.
    Bedankt dat je dit onder de aandacht brengt.

    1. Haydée

      Precies, ik zou het niet beter kunnen verwoorden! Een rake opmerking over die traditionele rollenpatronen! Met deze blog probeer ik mijn (bescheiden) steentje bij te dragen tot het verdwijnen van dit fenomeen. Elke persoon zou moeten ondersteund en geapprecieerd worden omwille van zelf gekozen doelen, en niet degene die de maatschappij oplegt.

    1. Haydée

      Bedankt Isabelle! Het moederschap kan inderdaad een prachtige invulling zijn van het leven, maar er mag zeker nog veel meer zijn! Veel geluk!

  5. Helemaal mee eens. Een kind maakt je niet beter hoor. Kind of geen kind, iedereen mag trots zijn op wat hij of zij bereikt in hun leven. Wat dat ook mag zijn

  6. Ik begrijp je punt, maar ik dacht ook tijdens het lezen: deze vrouw heeft zelf waarschijnlijk (nog) geen kinderen. Ik wist voordat ik moeder was ook niet hoe het voelde om nageslacht in mijn leven te hebben. Ik kon mij er niets bij voorstellen. Nu weet ik wel hoe het is en ja: het is – heel cliché – ondanks de moeilijke kanten die aan het moederschap kleven, het mooiste wat mij ooit is overkomen. Niet dat ik daarom geen respect heb voor vrouwen die bewust kiezen voor een kinderloos bestaan, maar ik denk soms wel dat je dan niet precies weet wat je mist. (Omdat ik dan terugkijk naar hoe ik in het leven stond voordat de kinderen er waren…)

    1. Haydée

      Dag Astrid, bedankt voor je comment! Ik begrijp zeker dat kinderen voor veel mensen meer waarde toevoegen in hun leven. Met mijn artikel bedoel ik eerder dat de ene gezinssamenstelling voor de maatschappij/de wereld niet superieur is aan de andere. Ik ben blij dat je zoveel geluk en voldoening haalt uit het moederschap! Groetjes, Haydée

  7. Heel erg mooi geschreven! Zelf ben ik nog 20, en nog niet in de fase van mijn leven om daadwerkelijk na te denken over kinderen. Ik weet ook nog niet of ik daadwerkelijk kinderen wil, of dat ik het juist wel prima vind zonder. Het is allebei oke: zolang iemand zich er goed bij voelt vind ik.

    1. Haydée

      Inderdaad Irina! Wat er ook op je pad mag komen, de ene keuze/gezinssamenstelling is niet beter dan de andere. 😉

Leave a Reply

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.